เมื่อไม่นานมานี้ผู้ใช้เฟสบุ๊กคุณ : Tanapont Sesteesombat ได้เผยเรื่องราวของของเจ้าดำ เจ้าดำเป็นแมวขาใหญ่คุมซอย แถวนี้ถิ่นนี้ดำจะเป็นผู้ครองหมด จนหนุ่มรายนี้เกิดตกหลุมรักเพราะน้องมีนิสัยขี้อ้อน และเป็นมิตรต่อผู้คนจนกระทั่ง น้องเริ่มแก่ตัวลงและเริ่มมีอาการป่วยจนแทบทนไม่ไหว….
.
โดยเจ้าของโพสต์ได้เล่าว่า คุณเชื่อเรื่องการมีชีวิตอยู่ เพื่อรอคอยใครสักคนมั้ย? ดำคือชื่อที่ชาวบ้านแถวนี้เขาเรียกว่า “อดัม” คือชื่อที่ใช้เมื่อไปหาหมอที่คลีนิค ดำจะอยู่แถวนี้มาก่อนผมกี่ปีผมไม่รู้หรอกนะ รู้แต่ว่ามาตอนมาอยู่ก็เจอแล้วเป็นแมวจร ป้วนเปี้ยนอยู่แถวบ้านเป็นประจำเลย ดำเป็นขาใหญ่คุมซอยแถวนี้
ไม่เคยมีแมวตัวไหนแย่งตำแหน่งนี้ไปได้ ชาวบ้านเขาก็ให้อาหารอยู่เป็นประจำ แต่ก็ไม่มีใครเขากล้าเข้าใกล้ดำเลย เพราะรูปร่างหน้าตาที่น่ากลัวและมีแผลเป็นรอบตัวเลยเชียว พักหลังมานี้ดำจะชอบเข้ามาบ้านผมเป็นประจำ เพราะมีแมวจรตัวเมียมาอยู่แถวนี้ด้วย ดำเทียวไปเทียวมาจนรู้จักผม รูปร่างหน้าที่ดูน่าเกรงขาม แต่นิสัยดำกลับตรงกันข้ามเมื่อเจอคน
ดำไม่เคยงับคน ไม่เคยทำให้คนต้องเจ็บตัว ผมเรียกชื่อดำก็มาหา นางอ้อนเก่ง ให้จับให้กอดโดยง่ายเลยพักหลังๆ ก็เข้าออกภายในบ้านผมเป็นประจำเหมือนตัวเองเป็นเจ้าของบ้านซะอย่างงั้น ผมเป็นคนๆเดียวในซอยที่กล้าแตะต้องตัวดำได้และเล่นกับดำได้ หลายปีที่ผ่านไป ดำเริ่มแก่ตัวลง
เวลาฟัดกับแมวตัวอื่นมาแม้จะชนะแต่ก็เหนื่อยมีแผลเยอะขึ้น ผมก็เอาไปรักษาเป็นประจำเลย จนวันหนึ่งแผลโดนฟัดที่คออาการหนัก ถ้าไม่ได้รักษาก็คงต้องสิ้นใจ ผมก็พาไปรักษาอีกครั้ง รักษาอยู่เป็นเดือนกว่าจะหาย กลับมาก็ฟัดกับตัวอื่นอีกแล้ว เวลาดำบาดเจ็บดำจะมาหาที่บ้านทุกครั้งเพื่อให้พาไปหาหมอ
รอบล่าสุดแผลไม่ได้เยอะอะไรก็ต้องพาไป แต่ปรากฏว่าดำติดเชื้อ คือผมคิดว่าดำคงสิ้นใจแล้วตั้งแต่ตอนนั้น แต่ดำก็รอดมาได้รักษาอยู่สองอาทิตย์กว่าจะเอากลับบ้าน แต่หมอเขาขอตรวจดูอีกครั้ง ปรากฏว่าดำเป็นไตวายขั้นรุนแรงอีกโรค น่าจะเป็นผลจากการติดเชื้อ ดำเลยไม่ได้กลับบ้านดำอยู่รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลต่ออีก 3 เดือนกว่า
ผมก็ไปเยี่ยมอยู่เนืองๆ พอวันนี้หมอบอกอาการดำแย่ลงให้น้ำเกลือตั้งแต่เมื่อคืนแล้วน้องก็ยังไม่ฟื้นให้ผมรีบไป ผมก็รีบไปในทันที โดยเอาแมวที่บ้านที่ดำเคยช่วยเลี้ยงตั้งแต่ดำเป็นเด็กไปเยี่ยมเขาด้วย เพราะหมอบอกว่าจะอยู่ได้แค่วันนี้เป็นวันสุดท้าย
พอไปถึงเรียกชื่อ ลูบหัว ได้สักพัก ดำก็ลืมตาขึ้นฟื้นขึ้นมา พยายามจะสบัดหางแต่แรงไม่ค่อยจะมีแล้ว ขยับปากจะร้องจะ(พูด) แต่ก็ทำไม่ได้เลยคุยกับดำเช็ดหน้าเช็ดตาให้ ลูบหัวจับมือดำอยู่เกินกว่าครึ่งชั่วโมง อาการของดำก็ดูดีขึ้นมา หางสบัดแสดงอารมณ์ได้มากขึ้น อารมณ์เขาดีใจที่เรากลับมาหา ผมเห็นว่าดำอาการดีขึ้นมาก คิดว่าปาฏิหาริย์อาจจะมีถ้าเราไปเยี่ยมน้องบ่อยๆ สักพักผมก็กลับ
กลับมาบ้านแค่ 5 นาทีเท่านั้นแหละหมอโทรมาบอกกว่าดำเสียแล้วครับ หมอบอกที่เขาอยู่ได้เพราะเขารอเราอยู่ รอที่จะบอกลาเป็นครั้งสุดท้าย ตอนนี้เขาได้บอกลาผมแล้ว เขาหมดห่วงแล้ว ถึงแก่เวลาของเขาแล้ว สัตว์เดรัจฉานตัวหนึ่งอดทนรอคอยเพื่อที่จะได้เห็นหน้าเราและบอกลาคนที่เขารักเป็นครั้งสุดท้าย สำหรับผมเขาไม่ใช่สัตว์เดรัจฉานแต่อย่างใด ไม่ใช่แมว แต่เขาคือคนใน “ครอบครัว” โชคดีนะดำ วันนึงเราจะไดัพบกันอีกครั้ง แกจะอยู่ในใจฉันตลอดไป
ที่มา Tanapont Sesteesombat
