ด้วยชีวิตที่เกิดมาไร้ซึ่งผู้คนจะต้องการจึงต้องเกิดมารับกับสภาพวะที่ได้เป็นอยู่ ด้วยว่าเลือกเกิดไม่ได้จึงไม่สามารถที่จะเกิดมามีที่กินที่อยู่อย่างสุขสบายอย่างใครเขา ด้วยตัวเราเป็นเพียงจรตัวน้อยๆที่คอยหาจะมีแม้ชีวิตต่อในแต่ละวันต่อๆมา ใครจะหาพาช่วยเหลือหรือคอยบรรเทา
เมื่อไม่นานมานี้ผู้ใช้เฟสบุ๊คที่ใช้ชื่อว่า Nuttaporn Satheawsavat ได้โพสต์เล่าเรื่องราวที่ทำให้เธอนั้นต้องน้ำตาตกหลังจากที่เธอได้พบน้องนั่งพิงอยู่กับขดของสายไฟ ซึ่งเมื่อพอน้องได้เห็นเธอน้องก็วิ่งหนีเธอ เธอตกใจมากเพราะขาหลังของน้องนั้นไปโดนอะไรไม่รู้มา
ได้แต่นั่งลากขาไปกับพื้นเพื่อที่จะวิ่งหนีด้วยความกลัว เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีเธอเครียดมากเครียดแต่เช้าเลย ซึ่งน้องนั้นได้แอบอาศัยอยู่ที่แถวเจริญนคร 37-39 เธอเองก็ติดหยุดยาวและจะต้องกลับไปต่างจังหวัดหลายวัน แต่ในสิ่งที่เธอทำได้ในตอนนั้นก็คือหาลังมาหนึ่งใบและใส่น้องเอาไว้ด้วยเพราะที่เธอจะต้องรีบไปทำงาน
ประกอบกับการที่เธอต้องปาดน้ำตาและเลือกที่จะต้องปล่อยน้องเอาไว้แบบนั้นเพราะด้วยไม่มีเวลาจะเลือกเลย เธอจึงตัดสินใจรอให้คลีนิกเปิดตอน 10 โมงเพื่อที่จะพาน้องไปรักษายังคลีนิค เธอกลับไปหาน้องอีกครั้งเมื่อคลีนิกได้เปิดแล้ว แต่เมื่อเธอได้ไปถึงกลับไม่พบน้องอีกต่อไปแล้วเธอเดินหาพร้อมกับการกลัวในใจด้วยสั่นคลอน
กลัวว่าจะไม่ได้พบน้องอีกต่อไป จนในที่สุดเธอก็เดินหาน้องอยู่ประมาณร่วมชั่วโมงได้เธอรู้สึกผิดจากใจ ด้วยการที่เธอเลือกจะปล่อยน้องเอาไว้แบบนั้น และเธอก็ได้พบน้องและนำน้องส่งไปรักษาตัวกับทางคลีนิคในเวลาต่อมา เธอจึงได้นำเรื่องราวมาโพสต์เพื่อที่จะขอความช่วยเหลือเพราะด้วยสภาพอาการของน้องนั้นก็ค่อนข้างที่จะหนักทำให้เธอเป็นกังวลใจอีกทั้งประกอบกับเหตุการณ์์ที่เธอได้พบเจอจึงอยากให้เพื่อนๆในกลุ่มช่วย ซึ่งหากเพื่อนๆคนไหนสนใจอยากจะติดตามเรื่องราวของน้องเพิ่มเติมก็สามารถติดต่อไปได้ที่ต้นโพสต์ได้เลยนะคะ
ขอขอบคุณข้อมูลจาก Nuttaporn Satheawsavat
