เพราะในความหวังดีของมนุษย์เรานั้นบางครั้งก็ไม่ใช่สิ่งที่สัตว์เลี้ยงของเราต้องการเสมอไปซึ่งหากเป็นเพื่อนๆ เพื่อนๆจะทำอย่างไรกับเหตุการณ์ในเรื่องราวนี้ เมื่อหนุ่มผู้เป็นเจ้าของรายหนึ่งตัดสินใจที่จะปล่อยให้สุนัขสุดที่รักอยู่ที่บ้านต่างจังหวัด ด้วยเหตุผลที่ว่า
เมื่อเขานั้นได้พาเจ้าตูบไปที่นั้นในทุกๆเดือน ทุกครั้งที่ไปเจ้าตูบก็จะมีที่ให้วิ่งเล่นกับเพื่อนๆมากมายและดูเหมือนมันจะชอบทุกครั้งที่ได้มาที่บ้านสวนแห่งนี้มี และด้วยความหวังดีของเขา เขาจึงปล่อยให้เจ้าตูบอยู่ที่บ้านที่ต่างจังหวัด แต่ทว่าความหวังดีของเขานั้นกลับไม่ใช่ในสิ่งที่เจ้าตูบต้องการเพราะหลังจากที่เขาได้ปล่อยให้เจ้าตูบอยู่ที่บ้านสวน และมีคนดูแลคอยให้น้ำให้อาหาร และเขาก็กลับไปทำงานที่กรุงเทพ
เจ้าตูบกลับไม่กินไม่เล่นไม่วิ่งและได้แต่เฝ้ารอคอยผู้เป็นเจ้าของอันเป็นที่รัก ว่าเมื่อไหร่พ่อของเขานั้นจะกลับมารับเขากลับบ้าน จากการที่มาเที่ยวเดือนละครั้งและวิ่งเล่นอย่างมีความสุข กลับมีแต่การเฝ้ารอคอยและอาการซึมเศร้าเมื่อต้องอยู่ห่างไกลจากเจ้าของ ซึ่งทั้งนี้ผู้โพสตที่ใช้ชื่อว่า ขอนลอย ลอยน้ำมา”
ได้นำเรื่องราวนี้มาเล่าให้เพื่อนๆในกลุ่ม กลุ่มรักหมาจัง ซึ่งได้ระบุข้อความเอาไว้ว่า “ชื่อ : ขอนลอย(หมาลอยน้ำมา) อายุ 1 ปี 9 เดือน เมื่อความหวังดีไม่ใช่สิ่งที่ต้องการ ทุกๆเดือนอิพ่อจะพาขอนลอยไปบ้านต่างจังหวัด และทุกครั้งขอนลอยจะมีความสุขกับพื้นที่วิ่งเล่นมากมายพร้อมกับเพื่อนๆ”
“พ่อ..หวังดีปล่อยขอนลอยไว้ต่างจังหวัดเพราะเห็นว่าดีสำหรับตัวน้องเอง แต่ไม่ใช่สิ่งที่ขอนลลอยต้องการ ขอนลอนไม่เล่นไม่วิ่งไม่กินรอแล้วก็รอ ทุกการเคลื่อนไหวขอนลอยไม่เคยละสายตาจากรั้วบ้านและถนน….ส่วนอิพ่อทำไง พอรู้ข่าวก็ฟิ้ววว 400 กม.กลับไปรับสิจ๊ะ”
“บางคนอาจมองว่าผมบ้าเดินทางไกลเพื่อไปรับหมา แต่สำหรับทาสหมาอย่างเราๆท่านๆมันก็แค่การกลับไปรับลูก ใช่มั้ยครับ สำหรับคนเลี้ยงหมาจำเคสผมเป็นตัวอย่างได้เลยครับความสุขของเค้าคือเค้าต้องการเรา” ซึ่งเรื่องราวนี้ก็ได้สอนให้เราเห็นว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับสุนัขที่เราเลี้ยงก็คือตัวพวกเราเองที่เป็นผู้เป็นเจ้าของของพวกเขานั้นเอง เพราะฉะนั้นการจะทำอะไรก็ตามที่ส่งผลต่อจิตใจของพวกเขาก็อยากที่จะให้คิดถึงพวกเขาให้มากๆเพราะพวกเขานั้นก็มีหัวใจและรักคุณไม่ต่างจากลูกหรือคนคนนึง
ขอขอบคุณข้อมูลจาก ขอนลอย ลอยน้ำมา
