แม้แต่แมวพวกเขาก็มีความคิดหรือจิตใจซึ่งถ้าเราเคยเลี้ยงดูแลเขาไว้หรือรักษาถนอมมาตลอด พอวันหนึ่งเกิดหมดค่าราคาที่อยากจะกอด เชื่อได้เลยว่าหนึ่งชีวิตที่ถูกกอดพวกเขาเองก็ต้องรู้สึกว่าตัวไร้ค่า แม้อาจจะรอด้วยหวังและน้ำตามาแสนเนินนานแล้วจนอยากที่จะปิดชีวิตตัวให้สิ้นแล้วรู้รอดไป
เหมือนกับเรื่องราวนี้เมื่อผู้ใช้เฟสบุ๊คที่ใช้ชื่อว่า น้องแบมแบม ลูกแม่ดาว ได้มาโพสต์เล่าเรื่องราวเคสของลุงบุญรอดให้ฟัง เพราะเธนอนไม่หลับและอาจจะยาวหน่อย ลุงบุญรอดหรือน้องแมวแก่ตัวนี้เป็นแมวแก่ที่ตาบอดสนิท เธอก็ได้ขับรถผ่านไปหลายครั้งก็นึกสงสัย
ว่าแมวใครกันนะชอบมานั่งตรงนั้นคือน้องสภาพผอมมาก บางวันก็นั่งกลางถนนเลย ด้วยความที่เธออดทนไม่ไหวจึงแวะลงไปถามว่านี้แมวใคร คนแถวนั้นก็บอกว่าแมวมีเจ้าของนี่แหละแต่ทว่าเจ้าของเขาได้ย้ายไปอยู่ที่อื่น แล้วเขาก็ทิ้งน้องเอาไว้บอกว่าไม่เอาแล้ว
เธอเลยถามต่อว่าแล้วมันจะกินอะไร ผอมมาเลยนะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นแมวผอมเท่านี้เลย น่าสงสารมากๆเธอก็ถามต่อไปว่าทำไมคนแถวนี้ไม่ให้มันกินอะไรบ้างเลยหรอ เขาตอบว่าไม่มีคนให้กินหรอกเพราะกลัวมันจะเข้าบ้านเขา กลัวว่าจะต้องเลี้ยงมัน ยอมรับเลยว่าฟังแล้วโกรธมาก
คิดในใจทำไมใจดำกันจัง น้ำสักหยดข้าวสักช้อนแบ่งปันกันไม่ได้เลยหรอ วันต่อมาเธอก็ได้มาปรึกษาแม่ว่าเธอจะทนไม่ไหวนะขอไปรับมา เธอก็ได้ไปรับน้องตอนเช้าเลยเอาของกินให้กินแบบเยอะมากๆเธอคิดในใจคงรอดแล้วแหละที่นี้่ผ่านไปสิบสองวัน วันนั้นลุงไม่กินอะไรเลยซึมๆ
เธอก็ตามหมอมารักษา มีเพื่อนในติ๊กต๊อกจ่ายค่ารักษาให้ หมอบอกว่าลุงแกอดอาหารมานานร่างกายแกรับไม่ไหวร่างกายขาดน้ำอย่างหนัก เธอถามหมอว่ามีโอกาศรอดมั้ย หมอบอกว่ามีให้น้ำเกลือและป้อนน้ำบ่อยๆแต่ผ่านไปสองชั่วโมงหลังจากที่หมอกลับเธอก็รู้ทันทีว่าลุงไม่ไหว เธอก็นั่งคุยกับลุงด้วยน้ำตาไหล เจอกันช้าไปอ่ะเกือบจะดีแล้ว เธอนั่งมองลุง ลุงร้องมาครั้งหนึ่งเบาๆเหมือนสะอึกนิดนึงและหลังจากนั้นก็นิ่งไปเลย เรียกว่าไปแบบสงบเลยอย่างน้อยที่นี่ก็เป็นบ้านหลังสุดท้ายของลุงบุญรอดนะ กลับดาวแมวแย้ว
ที่มา น้องแบมแบม ลูกแม่ดาว
