โดยผู้ใช้เฟสบุ๊กคุณ : Mythycal Minnie ได้เผยเรื่องราวลงในกลุ่มทาสแมวอันมีใจความระบุว่า กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว น้าสาวได้โทรหาเราให้ขับรถเอาเอกสารไปให้ที่โรงงานแห่งนึงในนิคมอุตสาหกรรมลาดกระบัง พอขากลับเท่านั้นแกฝากกล่องใบใหญ่ใบนึงมาด้วยบอกว่า
.
ฝากให้ป้าแถวบ้านด้วยเดี๋ยวเย็นๆป้าแกจะมารับไปเลี้ยงเองนี่แหละ แมวใครไม่รู้มันน่าสงสารมันหลงมา ระหว่างทางเค้าร้องระงมมาตลอดทางจนถึงบ้าน พอถึงบ้านได้ก็เปิดกล่องออกดูผลปรากฏว่าตัวใหญ่มากทำเราตกใจอย่างแรงเลยจ้า ไอ้เราก็กลัวว่าเค้าจะฟัด กลัวจะมาข่วนอะไรงี้ แต่ไม่เลยเค้ามองหน้าแล้วก็ร้องเหมียวๆ
เรากะลองไปเอาข้าวเอาน้ำมาให้ เค้าก็รีบกินจนสำลัก จากนั้นเอาเค้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ ประหลาดใจรอบสองคือเค้านั่งนิ่งๆให้อาบไม่ร้องไม่ข่วนเลยใดๆเลย น้องเรียบร้อยมาก วันนั้นรอป้าจนเย็นจนค่ำจนมืดไม่มีใครมารับแมวไป
คืนนั้นเลยต้องเอาเค้ามานอนในห้องเค้าเดินมานอนบนหน้าอกเราเค้าจ้องตาเราพยายามสบตาเราแล้วก็ร้องไห้แล้วเค้าก็เอามือมาจับแก้มเราให้เราหันมองตาเค้า จับแก้มซ้ายแก้มขวา แล้วก็จ้องตาเรา สัมผัสได้ว่าเค้ากลัวเหมือนจะสื่อว่าอย่าทิ้งเค้าไปไหนเลยนะ เราไม่เคยเจอแมวแบบนี้มาก่อนเค้าจะทำแบบนี้กะเราทุกวัน
เค้าเป็นแมวที่ไม่เหมือนแมวธรรมดาทั่วไป ไม่เคยร้องงอแง จะเข้าห้องใครทุกห้องเค้าจะเดินไปเคาะประตูทุกครั้ง ไม่เคยออกไปไหนเลยเค้ากลัวเค้าชอบอยู่แต่ในบ้าน เข้าห้องน้ำเค้าก็เดินตามมาเฝ้าไม่ยอมห่างกาย ไปกินข้าวในครัวเค้ากะจะตามไปนอนเฝ้า
เราขึ้นห้องเค้าก็จะเดินตามมานอนในห้อง บางวันไปทำธุระนอกบ้าน กลับมาตี2ตี3 เปิดประตูมาต้องตกใจ เค้านั่งรอที่ประตูบ้าน จากคนที่ไม่เคยคิดจะเลี้ยงสัตว์อะไรเลย ต้องมาใจอ่อนกะเค้าไปแล้ว ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้น่าจะสองปีแล้ว ที่เราอยู่ด้วยกัน รักนะ
ที่มา Mythycal Minnie