เมื่อไม่นานมานี้ผู้ใช้เฟสบุ๊กคุณ : กำเนิดนางมารร้าย นามสมดี ได้เผยเรื่องราว หลังเธอนั้นเป็นผู้ป่วยติดเตียงไม่สามารถลุกไปไหนมาไหนได้ เธอทำได้เพียงอยู่แต่ในห้องและเธอเองก็ไม่รู้มาก่อนเลยว่าแมวของเธอก็รักเธอมากมายก็ตอนที่เธอไม่อยู่ห้องหลายวันเพราะเข้าโรงพยาบาลนี่แหละ
.
โดยเจ้าของโพสต์ได้เล่าว่า จากที่เคยคิดมาตลอดว่าเจ้านายไม่เคยรักเราเลย มันอ้อนทุกคนยกเว้นคนที่ให้อาหารนั่นก็คือเรา เราคือผู้พิการติดเตียงค่ะเพราะฉะนั้นจึงไม่เคยมีวันไหนที่เจ้านายจะไม่ได้เห็นเราอยู่ในห้อง ตั้งแต่เอามาเลี้ยงอีก2เดือนก็ครบ1ปีแล้วค่ะ ที่เราอยู่ด้วยกันมาตลอดจะห่างก็ต่อเมื่อเจ้านายออกไปเที่ยวเท่านั้นเอง
แต่เจ้านายเขาจะกลับมาก็จะเห็นเราอยู่ในห้องตลอด เราเลี้ยงเจ้านายโดยการไม่เทอาหารไว้ตลอดเวลานะ เพราะมดและก็กลิ่นของอาหารเม็ดจะทำให้ห้องเหม็นค่ะ ซึ่งเจ้านายของเราจะรู้ดีว่าถ้าหิวคือต้องมาขอกับเรา เราจะให้ทุกครั้งที่มาขอต่อให้เจ้านายจะกินเยอะแค่ไหนหรือมาขอตอนตี3หรือตอนไหนเราก็จะตื่นมาเปิด ตลับอาหารเทให้
แล้วเจ้านายเขาก็ไม่กลัวเราเลยจ้า แค่ชี้หน้านางก็วิ่งมางับแล้วค่ะ เราเลยคิดมาตลอดว่ามันไม่เคยรักเราเลย แล้ววันที่เราต้องจากกันก็มาถึงเราติดเชื้อในกระแสต้องนอนโรงพยาบาล2คืน ก่อนเราจะไปเราสั่งพี่สาวว่าถ้าเราไม่รอดกลับมาให้ดูแลไอ้ป่วงให้ด้วยนะ ซึ่งห่วงอยู่อย่างเดียวนี่แหละค่ะ วันที่ไปรถกู้ภัยมายกเราออกจากห้องซึ่งแมวเรากลัวมาก
ต้องขอให้คนข้างห้องอุ้มไว้ให้(ข้างห้องเขาก็ไม่ชอบแมว)แต่ก็ต้องอุ้มเพราะสงสาร เราเลยให้พี่เทอาหารเอาไว้ให้ น้ำใส่กาละมังเลย เราก็นอนโรงพยาบาลคืนแรก พอตอนเช้าเราตื่นมานั่งรอพี่เราตั้งแต่ตี3 เพื่อจะถามว่าไอ้ป่วงเป็นยังไงบ้าง พอพี่ถึงเรายังไม่ทันถาม พี่สาวเล่าให้ฟังว่าไม่รู้ว่าไอ้ป่วงมันคิดว่ามึงเทมันหรือเปล่า มันเอาผ้าเช็ดตัว หมอนมึงมาฟัดใหญ่เลย
พอกูเข้าห้องก็ร้องเหมือนถามว่ามึงไปไหน กูเลยบอกมันไปว่ารอมึงอยู่ห้อง เดี๋ยวเขาก็กลับมา เราแบบสงสาร+ดีใจแมวรักเรา แล้วพอแฟนเราออกกะมาถ่ายรูปส่งให้ดู ไอ้ป่วงนอนอยู่ตรงผ้ารองของเรา เราอยากหายเราอยากกลับมาหามันมาก แล้วคืนที่2ผ่านไปวันที่3
พอออกจากโรงพยาบาล พอเขาเอาเราลงเตียงนางก็วิ่งมาหาหน้าตานี่เศร้า หลายชั่วโมง กว่าจะมาวิ่งเล่นวิ่งแบบมีความสุขหน้าตามีความสุขมาเต็ม จากนั้นเราก็นอนตัวติดกัน เราถึงเตียงปุ๊ปเรามองอาหารลูกเราลดแค่นิดเดียว ซึ่งถ้าเราอยู่2วันนิหมดแล้วครึ่งกิโลที่เทไว้ให้ เราไม่อยากจะนึกภาพ
ถ้าเราไม่หายจริงๆ ลูกเราจะมีความสุขมั้ยอยากให้คนที่คิดจะเลี้ยงถ้าเลี้ยงแล้วขอให้เลี้ยงจนเขาหมดอายุไข เขามีหัวใจแค่พูดไม่ได้ ถึงจะหาบ้านให้ใหม่ใช่ว่าเขาจะลืมเราไปนะ ปล แม่ไม่อยู่น้ำหนักลดตั้งเยอะไอ้ป่วงอ้วน ปล2 แค่อยากมาเล่าความสุขจากการเลี้ยงแมวให้ฟังค่ะ
ที่มา กำเนิดนางมารร้าย นามสมดี
