ด้วยชีวิตเกิดมาเพียงเท่านี้ก็เท่าที่แม่ได้มีให้ลูกอิ่มท้อง เมื่อตัวเฝ้าเลี้ยงหามาจนเติบใหญ่ วันนี้แม้จำต้องจากไปจนไกลไม่รู้เมื่อไหร่จะได้พบประสบเจอกันอีกครั้ง ครั้งก่อนหน้าเฝ้าเรียกหน้าที่แม่แม้ยามแต่ให้ลูกนอนได้อุ่นใจหนา หัวอกแม่มีสุขแท้ยามทุกข์เฝ้าอุราตัวแม่หาปกป้องลูกไว้ให้อุ่นกาย
มาวันนี้แม่จำจากไปแสนไกลไม่มีวันไหนจะได้พบประสบเจออีกครั้ง ร้องเรียกหาหยาดน้ำตาด้วยตัวพลันไม่รู้หน้าหลังฟ้าดินลงโทษที เมื่อผู้ใช้เฟสบุ๊คที่ใช้ชื่อว่า ปริญจ์ญาวรรณ พิตต้า สุวรรณวงค์ ได้โพสต์เรื่องราวหลังจากที่เธอกำลังจะขับรถเพื่อไปทำธุระที่หน้าอำเภอในช่วงพระบิณฑบาตยามเช้าตรู่
ขับมาสักครู่ได้มองเห็นแม่หมานอนสิ้นใจกลางถนนคงจะโดนมาตั้งแต่เมื่อคืนมาหลายชั่วโมง ลงจอดรถลงไปช่วยเอามาไว้ที่ข้างทาง ลูกก็ยังดูดนมเฝ้าหาแม่ไม่ได้ห่าง น้ำตาพรากนาทีนั้นในทันใด ช่วยได้เพียงแค่เอาร่างมาฝากไว้ให้พ้นภัยโดนซ้ำทำชำนอง
ด้วยน้องเป็นเพศผู้ในทั้งคู่ ตัวไม่อยู่นั่งเฝ้าแม่ไม่เหินห่าง ดูแววตาลูกหมาน้ำตาพรากพรางคงร้องเรียกหาผู้เป็นแม่มาทั้งคืน เนื้อตัวเลอะเทอะเต็มไปด้วย…คนขับรถผ่านไปมาใกล้ๆบอกหมาของร้านอู่ซ่อมรถ ตัวเธอเองได้กล่าวไว้ถ้าเจอข้างทางกลางป่าไม่มีเจ้าของคงจะเอากลับมาเลี้ยงเอง
ด้วยตัวเธอได้ทราบจึงนำสุนัขทั้งสองไปหาเจ้าของอู่ เห็นสู่ยืนเศร้าด้วยใจหมองฝากหมาไว้เสียงใจด้วยใจปอง อู่อยู่ติดถนนน้ำนองขอโทษที่ดูแลไม่ดี หมาต้องเดินไปกลับข้ามถนนอู่ที่อยู่ทนก็ไม่ได้นอนที่นั้นนี้ จึงไร้ไม่มีใครเฝ้าดูแลทีได้แต่สิ่งเสียใจเมื่อได้จำ ซึ่งที่เธอได้ไปพบก็พบกับแม่ของเจ้าของหมาแม่ก็กลัวว่าลูกกลับมาแล้วคงจะตำหนิที่ดูแลน้องไม่ได้และต้องจากไป
ที่มา ปริญจ์ญาวรรณ พิตต้า สุวรรณวงค์
