ด้วยความรักได้เกิดขึ้นเมื่อรับเข้ามาเลี้ยงหรือเป็นครอบครัวเหมือนกับลูก เฝ้าเลี้ยงดูมาได้รับความรักความเอาใจใส่แม้จะพูดไม่ได้เหมือนกับคนเราแต่ก็รับรู้ได้ด้วยใจว่าพวกเขารักเราเหมือนกัน ซึ่งก็เฝ้าเลี้ยงมาให้อยู่ในบ้านเพราะห่วงความปลอดภัยของน้องยังคงมองพาออกไปเล่นนอกบ้าน
เมื่อผู้ใช้เฟสบุ๊คที่ใช้ชื่อว่า Ananya Boonsoi ได้โพสต์เรื่องราวของน้องแมวส้มหลังจากน้องได้หายออกจากบ้านไป 15 มกราคม 2564 เพราะปีก่อนบ้านจะเลี้ยงน้องในกึ่งปิดจะพาออกไปเดินเล่นวันละครั้ง ครั้งละ 1 ชั่วโมงซึ่งผมมีน้องบ้านเดียวกันสาม วันซึ่งผมหายแม่พาผมไปเล่นกองทรายข้างบ้าน
แม่มัวแต่มองน้องๆเพราะเป็นห่วงและเห็นว่าผมโตแล้วหันมาแล้วผมก็หายไปแม่นั่งรอผมจนเย็นและตามหาผมรวมคืนไม่ได้นอนเลย ตามหาทั่วอำเภอในอาทิตย์ถามใครก็ไม่มีใครเห็นผมเลย จนคิดจะถอดใจไปแล้วแต่ก็ยังมีความหวังว่าเมื่อไม่ได้เห็นร่างของผมสิ้นลมผมก็คงยังมีลมหายใจแม่คิดไว้
และผมก็ได้เดินกลับมาร้องด้วยเสียงแหลพล่าอันเป็นเอกลักษ์หน้าบ้าน แม่จำเสียงผมได้ผมดีใจมากเดียวแม่จะพาผมไปหาหมอให้ดูร่างกายผมหน่อยครับ วันหลังแม่จะพาผมไปข้างนอกแม่จะใส่สายจุงแล้วแม่ไม่อยากนั่งร้องไห้หน้าประตูบ้านเพราะคิดถึงผมอีก
ซึ่งเธอเองก็นั่งร้องไห้เฝ้ารอเรียกหาลูกอยู่หน้าประตูบ้านมาร่วมเดือนแต่ก็ไม่เคยเห็นเงาของลูกเลย จึงคิดจะถอดใจแต่ก็ยังรอและเห็นแมวส้มก็จะดูว่าใช่ลูกของเธอหรือป่าวและน้องเองก็เดินกลับมาครบ 32 เข้าเดือนกว่าก็ดีใจมากแล้วและวันหลังก็จะไม่ให้ออกไปพร้อมกันอีกเพราะดูไม่ทันลูก
ที่มา Ananya Boonsoi
