เมื่อไม่นานมานี้ผู้ใช้เฟสบุ๊กคุณ : วิยะดา วงศ์ศรีสังข์ ได้เผยเรื่องราวของเจ้าทอง อดีตลูกแมวจรที่พี่น้องต่างสิ้นใจกันไปหมดเพราะแม่ออกไปหาอาหารเอามาให้ลูกกิน แต่ลูกก็ทนไม่ไหวต้องลาจากกันไปเพราะทนหิวไม่ไหว จนกระทั่งทองได้พบเจอกับมนุดคนนึง

.

โดยเจ้าของโพสต์ได้เล่าว่า สวัสดี​ครับทุกท่าน​ วันนี้​ทองจะมาเล่าประวัติ​ความเป็นมาของทองให้ทุกๆคนได้ฟังนะ​ ทองเป็นลูกแมวจร​ แม่ทองอาศัย​อยู่แถวๆโต๊ะสนุ๊กเก้อ​ ​แม่ทองเคยท้องหลายคอกแล้ว​แต่พี่ๆก็สิ้นใจกันไปหมด​ อาจเป็นเพราะว่าแม่เลี้ยงลูกไม่เป็นหรือแม่เป็นแมวจรหาเช้ากินค่ำ​ ออกไปหากินไกลๆ​ กว่าจะกลับมาก็มืดค่ำแล้ว

พี่ๆอดนมนานก็เลยสิ้นกันไปหมด​ ก่อนที่ทองจะเกิดเเม่ทองให้กำเนิดพี่ๆไว้ที่ดงกล้วยสองตัว​ แม่ค้าอาหารตามสั่งเก็บทองมาเลี้ยง​แต่พี่ๆก็ไม่รอดกันหมดแล้ว​ คราวนี้ถึงตาผมบ้างฮะ​ เดชะบุญผมเกิดช่วงหน้าฝนแม่พามาหลบฝน​ เอาผมไปไว้ในลัง​ใต้โต๊ะ​อาหารตามสั่ง​ ผมอยู่ในลังไม่รู้นานแค่ไหน​ ความแตกเพราะผมร้องหิวนมแม่ก็ไม่อยู่​

เจ้าของร้านมาเจอเข้า​ผมนี่​ตกใจยิ่งร้องหนัก หลานเจ้าของร้านมาเห็นผมกลับชอบซะงั้น(เด็กชายม.3)​ เขารีบไปเตรียมที่หลับที่นอนให้ผมอย่างดี​ เเล้วมาบอกแม่ที่เลี้ยงผมทุกวันนี้​ว่า​ เขาจะเลี้ยงแมวเจอที่ร้านยาย​ เเม่ถามเขาว่าแม่เเมวไม่อยู่แล้วเหรอ​

เด็กชายตอบแม่ว่า​ ไม่เห็นแม่เขาเลยครับเขาบอกว่าเขาจะเลี้ยงพอไปคุยกับยายที่ร้าน​ เดินกลับมาคอตกพร้อมกับผม​แล้วพูดว่า​ ยายไม่ให้เลี้ยงครับคอกที่แล้วยายเคยเลี้ยงยังสิ้นใจเลย​ แม่ก็เลยถามว่าแล้วจะทำยังไงดี​ เด็กชายบอกแม่ว่าถ้าเอากลับไปยายก็ไม่ให้เลี้ยงอีก แม่ก็ไม่มีต้องสิ้นอีกแน่ๆ​

ขอฝากเลี้ยงไว้ที่ร้านได้เปล่าอีก3ปีเรียนจบค่อยกลับมาเอา​ แม่ผมหัวเราะแล้วพูดว่า​ ถ้าฝากเลี้ยงกันนานขนาดนั้นรอดจนถึง​3ปีไม่คืนแล้วจ้า​ เราเรียนจบค่อยหาตัวใหม่เลี้ยงก็แล้วกันแม่บอกกัลเด็กชาย​ แม่บอกเขาว่าเเม่เคยเลี้ยงลูกแมวอายุประมาณ3วันมาก่อนแต่ก็ไม่รอด​ตัวเปียกปอนมาก​ ตอนนั้นเเม่ไม่มีประสบการณ์​การเลี้ยงเลย​ แม่ก็เลยกลัวว่าผมจะไม่รอดอีก​

แม่บอกเด็กชายว่าถ้าผมไม่รอดอย่าว่ากันนะ จะพยายามเต็มที่​ แล้วแม่บอกเด็กชายว่า ถ้าพี่ข้าวไม่ชอบผม ก็ไม่รับเลี้ยงให้แล้วนะ​แต่ก็เป็นบุญของผมที่พี่​ไม่ได้แสดงออกว่าไม่ชอบผม​ แค่เว้นระยะห่างกันไว้​ จากวันนั้นแม่ก็เลี้ยงผมมาจนถึงทุกวันนี้​ ผมก็เลยกลายมาเป็นที่รักของคนทั้งบ้านไปแล้ว​ ลูกค้าแม่ก็เอ็นดูผม​ เด็กชายก็แวะมาหาผมทุกวันถามไถ่สารทุกข์สุขเป็นประจำ​ เรื่องราวของผมก็จบแค่นี้​นะฮะ

ที่มา วิยะดา วงศ์ศรีสังข์

บทความที่เกี่ยวข้องเพิ่มเติมจากผู้เขียน