เมื่อไม่นานมานี้ผู้ใช้เฟสบุ๊กคุณ : Astina Dew ได้เผยเรื่องราวของเจ้าลุงแมวจรที่ไม่เคยมีบ้านอาศัยนอนที่โรงงานจนหนุ่มใจดีเก็บลุงมาเลี้ยงเอาไว้ ลุงเป็นแมวเจียมเนื้อเจียมตัวเพราะรูดีกว่าใครว่าโรงงานไม่ใช่ที่สำหรับแมว แต่ผู้คนที่โรงงานรักและเอ็นดูลุงนะ แต่ลุงทำได้เพียงนอนที่ป้อมยามและลานจอดรถ จนหนุ่มท่านนี้เล่าเรื่องราวของลุงในโลกออนไลน์
.
โดยเจ้าของโพสต์ได้เล่าว่า แมวจรที่เอากลับมาจากโรงงานจริงๆลุงแกอายุ15 ปีแล้ว ลุงเป็นแมวแก่ที่ไม่มีใครอยากจะได้ ลุงก็เหมือนจะรู้และเจียมเนื้อเจียมตัวอย่างมากเมื่อหัวค่ำ ลุงแกสิ้นใจคาอ้อมแขน ลุงชรามากแล้ว อาการเริ่มทนไม่ไหว จากแรกๆที่ไม่ค่อยกินอาหารมา 2-3 วัน กินน้อยมากๆ และเริ่มหลับนอนแบบเงียบๆซึมๆ
พอวันนี้กลับมา4ทุ่ม ก็เห็นลุงแกนอนที่เดิมแต่อ้าปากหายใจหอบเหมือนวิ่งมาเหนื่อยๆ เห็นอาการไม่ค่อยดีแล้ว ก็เลยโทรหาหมอว่ามีที่ไหนละแวกนี้เปิดอยู่บ้าง ระหว่างนี้ก็เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดคราบน้ำลายให้ลุง อาการเหมือนขากรรไกรลุงค้าง ระหวางที่เตรียมจะถอยรถ ลุงแกก็พยายามเหมือนจะลุกเดินเองแต่ไม่มีแรงล้มลงทุกครั้ง ผมจึงเอาผ้ารองลุงไว้ เพื่อที่จะอุ้มขึ้นรถได้ทันที
แต่ลุงก็เกร็งตัวเหยียดขาทั้งมือทั้งเท้าขึ้นมาทันที ทำให้ผมต้องวางลง เพื่อไปเอาตะกร้ามาใส่แทน ผมไปเอาตระกร้าวิ่งกลับมาหาลุง ภาพที่เห็นคือ ลุงนอนอ้าปากเกร็งและมีเสียงร้องออกมายาวๆ แล้วก็นิ่งไปเลย ระหว่างที่ยกขึ้นมาทั้งผ้าที่รอง เขา กระตุก 2 ครั้ง แล้วนิ่ง ไม่หายใจ
ผมพยายามกดปั๊มหัวใจให้ลุงบริเวณซี่โครง แต่ก็ไม่เป้นผล มีแค่หูที่กระดิก 2-3 ทีจากกล้ามเนื้อที่เกร็ง แล้วทุกอย่างก็นิ่งสนิทไปทันที ไม่ทันได้พาลุงไปหาหมอ ลุงรอจนผมกลับมาที่บ้าน ไม่รู้ว่าเป็นอะไรแน่เพราะแม่บอกว่าตอนกลางวันยังขึ้นมานอนตักเหมือนทุกวันปกติ เลยไม่รู้ว่าอาการของลุงไม่ดีตั้งแต่กี่โมงแล้ว
ลุงเป็นแมวจรที่อาศัยอยู่แถวๆโรงงานที่ผมไปทำงานที่พนมสารคาม ทุกเช้าลุงจะมานั่งรอตรงที่จอดรถเพื่อมาขออาหาร จนพนักงานทุกคนรู้จักแกดี กินเสร็จต้องเล่นกับเขานิดนึงถึงจะไปได้ ไม่งั้นมีเสียงร้องด่าตามหลัง แต่ถ้าไปเกาพุงให้ไปเล่นกับเขาแป๊บนึง เขาก็จะไม่ร้องและเดินจากไปที่อื่น
ลุงเหมาแมวสาวๆไปหมดพื้นที่รอบโรงงาน แมวตัวผู้อื่นมาลุงไฝว้ทุกตัว แต่ลุงฉลาดและค่อนข้างแสนรู้ เด็กๆพนักงานรักและเอ็นดูลุงทุกคนเลย แต่ด้วยโรงงานเป็นสถานที่ควบคุมระบบ GMP จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีสัตว์เลี้ยงตรงบริเวณนี้ เหมือนลุงก็รู้ดี ลุงไม่เคยเดินเข้าใกล้อาคารโรงงานอีกเลย ลุงจะอยู่บริเวณป้อมยามและถนนเท่านั้น ลานด้านหน้าและบริเวณที่จอดรถ
เมื่อผมย้ายกลับมากรุงเทพ เกรงว่าจะไม่มีใครให้ลุงกิน จึงเอาลุงกลับมาด้วย กว่าจะเข้ากับ เดอะแก๊งค์ที่บ้านได้ก็หลายอาทิตย์เลยแหละ เมื่อเขาจากไปวิธีที่เราจะทำใจได้ดี คือเราควรเก็บเขาในแบบที่เป็นความทรงจำที่ดี ไม่ใช่ความเศร้านะ ถ้าเขาพูดได้ เขาก็คงไม่อยากให้เราโศกเศร้าเช่นกัน ไปเกิดเป็นเทวดานะลุงนะ ปิดตำนาน เจ้าที่ประจำโรงงาน หมดเวรหมดกรรมแล้วนะลูกเอ้ยไปเป็นเทวดานะ
ที่มา Astina Dew
